Αναδημοσίευση
από το
περιοδικό Βημαgazino
(με αφιέρωμα
στις Διακοπές)
της Κυριακής 8
Ιουνίου 2003
Επιμέλεια
αφιερώματος:
Γιάννης
Ντρενογιάννης
Χαλίκι Ασπροποτάμου - Θεσσαλία
Αν περάσει κανείς από εδώ χειμώνα, σίγουρα δεν θα μπορεί να φανταστεί τι γίνεται στο πανηγύρι της Αγίας Παρασκευής στην πλατεία του Χαλικιού, του πιο κοντινού χωριού στις πηγές του Ασπροποτάμου. Όλα εδώ είναι έρημα ώσπου να φανούν τα μεγάλα φορτηγά να ανηφορίζουν αντίθετα με τη ροή του Αχελώου, που εδώ πάνω λέγεται Άσπρος ή Αράου Άλμπου στη βλάχικη προφορική διάλεκτο. Ας είναι καλά οι Βλάχοι του Ασπροποτάμου που γυρίζουν πάλι από τα χειμαδιά του θεσσαλικού κάμπου στα κονάκια τους στις πλαγιές της Ρόνας και των άλλων ψηλών βουνών. Έρχονται με τις οικογένειές τους, τα κοπάδια τους, τους φοβερούς ποιμενικούς σκύλους της Πίνδου, τα αλογομούλαρά τους. Το Χαλίκι, η Ανθούσα και τα άλλα χωριά αρχίζουν να ζωντανεύουν. Ένα κερί στην πανέμορφη εκκλησία της Παναγιάς της Ανθούσας και το θαύμα ολοκληρώνεται. Τους κτηνοτρόφους ακολουθούν οι ξενιτεμένοι Χαλικιώτες. Έτσι στο ετήσιο ραντεβού, το τριήμερο παραδοσιακό πανηγύρι της Αγίας Παρασκευής στις 26 Ιουλίου, είναι όλοι εκεί. Ένα χωριό που τον χειμώνα κατοικείται από μερικούς φύλακες, το καλοκαίρι ξεπερνά τους 700 κατοίκους. Θαύμα είναι και ο τόπος. Ο Ασπροπόταμος κυλά κάτω από πέτρινα γεφύρια, ανάμεσα σε εκπληκτικά μεικτά δάση, παραδοσιακούς οικισμούς και παλιές εκκλησίες, χαρίζοντας ακόμη μεγαλύτερη ένταση σε ένα ήδη χαρισματικό τοπίο. Πανηγυρίζει και αυτό ώσπου να ησυχάσει πάλι τον χειμώνα και να βγει από τη χειμερία νάρκη το καλοκαίρι. Ας είναι καλά οι Βλάχοι του Ασπροποτάμου και οι ψηλές κορυφές Περιστέρι, Τσουκαρέλα, Τράπος, Μπουτάι, Μπουσδογάνι....